SÎLUETEK JI BUHUŞTÊ

 

Wek sîluetek ji buhuştê

Ji koka zinaran

Vedibeşire av

Rohnî dide li ber tîrroj

Wek şîr dadikşê

Delav bi delav

Li Dêrsîm av

Dihelîne dil û hinav

 

Li ber perrê asîman

Sitêrka “Leyl û Mecnûn”

Yek ji şerqê tê, yek ji ẋerbê

Secdeya şukrê

Lazim e di hengama hevgihînê

Dar û ber sernigûn in

‘Alem sitûxwar….

Ya Wedûd! Ya Wedûd!

 

Salê carek

Li ber perrê asîman

Nûra sitêrka “Leyl û Mecnûn” dixwîye

Sîluetek ji cennetê

Wek şîr vedibeşire av

Delav bi delav diherike

Û li Dêrsîm di heline dil û hinav

 

Gelo Xizir li ku ma

Ku Mûnzûr li bendê

‘Evdal li kêlekê

Sitrana evînê di nuhurîne:

“Mîro, mîro mîro…

Wey dil, wey dil, wey dil

Dêrsime, xweş Dêrsime

Av tên, avên çeman û kanîyan e

Gime gime, zime zime, xime xime

Ax dilo!

Wey dil, wey dil

 

Xwedê xera bike dilê bê dil

Fenanî gakî bê werîs û bê cil

Fenanî xasbaxçekî rûtî bê gul

Fenanî kirasekî qolî bê mil

Fenanî dara bê şalûl û bulbul

Ax dilo

Wey dil, wey dil, wey dil…”

 

Bêrîvan

Diçin bêrîyê

Satilên şîr li desta

Çilkek li erdê ye

Yek li ‘elbê

Li ber perrê asîman

Vedibeşirin sitêrka “Leyl û Mecnûn”

Gelo ḥusna Yusûf e

Yan pertewek ji nura Zulcemal

Ku dibe av

Ji koka zinaran vedikşê delav bi delav

Li Dêrsîm dihelîne dil û hinav

 

Bihar e

Gulberf berfê vediçirînin

Û dibişkivin ji nav berfê

Li ber tava rojê

Vedibin gul û sosin

Tebî‘etek taybet

Mûnzûr

Çiyayek serbilind

Digel hevalên xwe

Qewî radigre sitûna zemîn

 

Wek olama dengê Seyyîd Riza

Li ber sêdarê

Ji kûrahîya dîrokê

Berya hilfirrîna çûka ‘ecel

Û çûna bi bal asîman ve

Ji newala Mûnzûr

Dengek tê

Ku guh li ber kerr dibin:

“Em bê guneh, em ewladê Resûl in

Bêbexto! Bi ḥîlêbazîya te re neçûm serî

Ev bû kedera dilê min

Bes teslîm nabim

Serî danaynim li ber te

Bila ev jî

Bibe kula dilê te”

Teyrê ‘ecel li asîman baskê xwe dihejîne

Rûḥ ji can bi bal asîman ve dikşîne

 

Xewn e yan xiyal e

Ez nizanim

Ava wek şîr

Vediguhere

Li qûntara çiyê

Wek çemek ji çemê xwînê diherrike

Şara pîrekan

Temezîyên bûkê serbixêlî

Kolosê zavayên teze

Digel dergûşa sebîyên ber şîr

Wek dergûşa Mûsa

Ji ber zulma Fîr‘ewnan

Li ser avê pêl vedidin

Û dimeşin

Digel nexş û nîgarên ji xwînê

 

Kefa xwînê hildikşê

Çemê sor ji xwînê diherike

Dar û ber daye ber xwe

Û bi bal axretê ve dimeşe

Da ku agirê zordara bêtir gurr bike

Dar û ber daye ber xwe

Çem ji xwînê diherrike

Xewn e yan xeyal e

Ez nizan im

 

Paşê Seyyîd Riza

Ji nav gulberfan

Serê xwe ra dike

Li quntara çiyayê Mûnzûr

Li ser ava herikbar

Du sosin di destan de

Sûretek nûranî

Wek sîluetek ji buhuştê

Du sê horî li teniştê

Rû vedidin

Ez di meşim

Ew diçin

Meşa min, revê dişopîne

Hew dibênim

Qelem şikest

Kindîr qetiya

Sûret winda bûn

Olama dengekî ma

Tenê olamek wiha:

“Min temîn û wesyet li we be

Xwe nedin bin siya dara zulmê

Jehr û ziqûm e ew

Daîm li kêleka mezlûma bin

Rakin ji erdê barê ketîya hûn

Mifta cennetê

Û mizgîna fereca sibehê ye lew”